MACEIRA
Malus sp.
É unha árbore que pode medir ata 12m. espiñento ou sen espiñas, e de folla caduca. A madeira é de cor parda-avermellada, compacta e homoxénea pero se curva e greta ao secarse.
As follas teñen a marxe aserrado ou liso e poden ter pelo ou non por ambas as caras. Florece a principios do mes de abril. As flores aparecen agrupadas, con pétalos brancos, raramente rosados.
A mazá madura no verán e outono. Débese cultivar antes das primeiras xeadas. Cultívanse moi diversas variedades de maceiras que se diferencian pola forma, coloración e sabor dos seus froitos. A mazá asociouse, historicamente, á expulsión do paraíso de Adán e Eva. Na época dos romanos xa se coñecían máis de 20 variedades de maceiras e actualmente coñécense máis de 7000.
Habitat e Distribución
Segundo a especie, o seu cultivo estendeuse por todo o mundo: en áreas húmidas de montaña, xunto a sebes e bosques, en parques e xardíns, (en zonas de Europa, Asía).
Usos e Costumes
A madeira é usada polos torneros, ebanistas, escultores e gravadores. Utilízana para fabricar paus de golf e cabezas de mazos, tamén é boa para queimar. Nalgunhas especies as follas e a cortiza empregáronse en tinturería. A mazá é dixestiva, laxante, astringente, antidiarreica e vitamínica. É un bo remedio para reducir o nivel de colesterol e azucre no sangue. Está considerada un magnífico dentífrico natural, que achega firmeza e brillo á dentadura, combatendo a posible infección.