SALGUEIRO CHORÓN
Salix babylonica
É unha árbore que a pesar de ser caducifolio, nos invernos cálidos pode non perder as follas. Chega a alcanzar o 10 m. de altura e ten un característico porte coas ramas péndulas, por iso chámase llorón.
As súas ramas en fervenza son flexibles, lonxitudinais e delgadas, llegándo a rozar o chan. A cortiza é pardo escura e se fisura cos anos. As follas son estreitas, sen pelo, de cor verde escura. A floración e o nacemento das follas dáse ao mesmo tempo ( de abril a maio). As flores dispóñense a modo de acios ( amentos). As masculinas son amarelas, mentres que as femininas son verdes. Cada un atópase nunha árbore diferente. O seu froito é unha cápsula diminuta de cor gris que se abre e dispersa unhas sementes brancas e de aspecto plumoso.
O nome científico do salgueiro llorón é “ Salix babylonica” , aludindo a Mesopotamia que é a zona de orixe desta árbore (segundo algúns expertos).
Habitat e Distribución
Orixinaria do centro e sur de China. Necesita climas tépedos e ambientes de subhúmedos a húmidos. Crece en calquera tipo de terreo sempre que a súa raíz estea próxima a beiras ou correntes de auga. Prefire chans arcillosos, húmidos e con moita materia orgánica.
Usos e Costumes
A súa cortiza ten propiedades sedantes. Antirreumáticas, etc. Contén acedo salicílico (principal compoñente da aspirina) A súa madeira serve para afiar coitelos e outros obxectos punzantes. As ramas utilízanse en traballos de cestería e son as preferidas polos buscadores de auga ( Zahoríes).
Folla
