CIPRÉS DE MONTERREI
Cupressus macrocarpa
É moi parecido ao ciprés común, pero ten a follaxe verde clara e cheira a limón cando se frega. Pode medir ata 18 m.
A cortiza é pardo-avermellada engurrada e se fragmenta en placas. As súas follas perennes son escamosas e os seus conos (piñas) maduros son pardos, non grises.
As súas flores se abren a mediados do inverno, as masculinas vólvense amarelas e as femininas transfórmanse en conos (piñas).
Habitat e Distribución
Orixinario de California, é plantado comunmente en cemiterios xunto a muros delimitantes e xunto ás casas. É unha árbore de crecemento rápido resistente aos chans salinos, a miúdo plantado xunto ao mar, no sur e oeste de Europa como árbore de sombra e ás veces para madeira.
Usos e Costumes
A súa madeira moi dura, aromática, duradeira e moi resistente á descomposición, é moi solicitada para mobles e para tallar. Tamén se usa para facer pilotes e soportes para as vides. O seu aceite obtense da destilación das follas e o froito da árbore, ten propiedades antisépticas, antirreumáticas e astrinxentes. Polas súas virtudes calmantes e refrescantes, utilízase para tratar as varices, hemorroides, etc., aínda que non se debe usar en contacto directo coa pel. Con esta esencia elabóranse bálsamos para despois do afeitado, desodorizantes, etc.
Folla
Froito
