parallax background

BUFO PEQUENO

Asio otus

Este paxaro fai migracións parciais, e móvese cara ao sur no inverno desde as zonas máis setentrionais da súa área de distribución. A diferenza doutros bufos, durante o inverno poden formar colonias (7 a 50 bufos) en arbustos densos, buscando comida en extensas áreas de alimentación.

Unha rápida mordedura na parte posterior do pescozo da súa presa é todo o que necesita para matala, tamén utiliza as súas garras para recollelo.

É unha especie silenciosa que adoita pasar desapercibida. Os seus verdadeiros oídos están na cabeza en posición asimétrica e permítenlle localizar o son de forma nítida.


Descrición

É un bufo de tamaño mediano que pode medir ao redor dos 35 cm. A coloración da súa plumaxe nas partes superiores presenta pencas ocres e pardas, mentres que as partes posteriores son de cor máis amarelada con amplas listas escuras e raiado transversal. Os machos son máis claros que as femias. De fronte ovalada, o seu disco facial é de ante, con plumas brancas en forma de X, pico ganchudo de cor gris e ollos alaranxados. As patas teñen 3 dedos e están completamente emplumadas. As "orellas" deste animal son dous penachos de plumas escuras que non teñen significado auditivo senón que delatan manifestacións como perigo, agresividade, cortexo, etc..

¡Descobre máis especies!
Alimentación

Aliméntase de noite, e é capaz de dar caza nas peores condicións de luz. Os ratos son o seu prato favorito, aínda que na súa dieta tamén nos atopamos pequenas ratas, cortas, morcegos, esquíos, paxaros, insectos e serpes. Todo o que caza trágao enteiro. Expulsa dúas egragópilas ao día máis ou menos, unha no lugar onde descansa polo día e a outra mentres caza.

Habitat

Aínda que basicamente é forestal de piñeirais e media montaña, aséntase en zonas arborizadas próximas a espazos abertos, en zonas próximas a áreas de cultivo e mesmo en cintos de árbores ao longo dos ríos. A área de distribución desta especie é Europa, América do Norte, Asia e norte de África. No noso país podémolos atopar en toda a península e Baleares, e son máis abundantes en Castela-León, Madrid, o alto do Ebro, algunhas zonas de Castela a Mancha e Andalucía.

Status

UICN: mínima preocupación (LC). A especie non require de medidas de protección especial, nin se aproxima a ningún dos parámetros para ser incluída nunha categoría de maior risco. CITES: apéndice II. Especie que non está ameazada de extinción, pero que podería chegar a estalo a menos que se controle estritamente o seu comercio. Especie incluída no Catálogo Nacional de Especies Ameazadas, xa que se considera unha especie vulnerable que necesita unha especial protección para que non pase ao estado de especie en perigo de extinción. Non está incluída no Catálogo Galego de Especies Ameazadas.


Entradas